a.m.k

Hayatımdaki erkeklere bir mektup

Sevgili erkek,

Seninle nasıl tanıştığımızın bir önemi yok- hayatımdasın, seviliyorsun. Bu önemli çünkü erkekler, onları sevmemem ve hayatımda tutmamam için bana çok sebep verdi; vermeye de devam ediyor.

Belki babamsın, zor zamanlarımda yanımda olan,

Belki hayat arkadaşımsın, her sabah yanında uyandığım,

Belki ortağımsın, kafa kafaya verip bir şeyler ürettiğim,

Kardeşim, ömrümün yarısını aynı evde, hayal kurarak geçirdiğim,

Kuzenimsin belki, bizden bir üst jenerasyonu çekiştirdiğim, bayramlarda görmek için en çok heyecanlandığım,

Arkadaşımsın, dertleştiğim, sofrada karşı karşıya oturduğum, seçilmiş ailem…

Sevgili hayatımdaki erkek,

Sadece son günlere özel değil ama, son günlerde kaçan uykularımdan belki haberdar değilsin, haberdarsan da, geceleri benden daha rahat uyuyorsun…

Biliyorum, bana değer veriyorsun, benim başıma kötü bir şey gelsin istemiyorsun ve hatta belki beni, başıma gelebilecek kötülüklerden koruyabileceğini düşünüyorsun.

Koruyamayacağını sana söyleyebileceğim kadar detaylı bir sohbete giremedik henüz, çünkü gücüm yok.

Sana anlatmak istemiyorum, gidip oku istiyorum.

Kadın örgütlerini, platformlarını, sosyal medya hesaplarını takip et istiyorum.

Kafa yor, akşamları uyuma sen de istiyorum.

Kara kara düşün benimle istiyorum.

Sana benzeyenlerin neden benim gibileri katlettiğine benden daha çok haykır istiyorum.

Ağzından o a.m.k’yı düşür istiyorum.

“Abartıyorsun”, “ne var canım”, “ne diyelim” diye cevap verme, sadece otur ve düşün istiyorum.

Biraz da sen düşün istiyorum.